Rok 1971

Zakończono prace nad nowoczesnym kombajnem ścianowym, przeznaczonym do pracy w ścianach do 3.5m. Zaprojektowane przez ZKMPW rozwiązanie przewidywało zdalne sterowanie radiem.

Nowe rozwiązania Zakładów Konstrukcyjnych zostały zauważone i docenione w podsumowaniu rocznym dorobku naukowo-technicznego województwa sląskiego w 1970 r., które ukazało się w Trybunie Robotniczej w numerze 2 z 1971 roku.

Rok 1972

W ZKMPW wyodrębniono nowy Zakład Mechanizacji Robót Pomocniczych, którego podstawowym kierunkiem działania była tzw. "mała mechanizacja".

Kontynuowano współpracę z Akademią Górniczo-Hutniczą. Wspólne prace badawczo-rozwojowe obejmowały zakres:

• transportu poziomego (doc. A. Siedlar, dr K. Furmanik)
• maszyn przeływowych (prof. Z. Kawecki, dr W. Sobolewski)
• maszyn i urządzeń urabiających (prof. L. Kruszecki, prof. Z. Kawecki, prof. A. Klich, prof. A. Kalukiewicz, dr K. Kotwica, dr P. Gospodarczyk)

 W tym roku opracowano między innymi dokumentację techniczną:

• G11.013 Kombajn dwuramienny KWB-6
• G12.006 Strug węglowy SWP
• G12.006/2 Przenośnik ścianowy SUPER SAMSON-NP
• G30.014 Ścianowa obudowa wisząca typ SOW-80TP

Wśród wielu nowych konstrukcji wykonanych w tym okresie w ZKMPW na uwagę zaslugiwał kompleks ścianowy o nazwie "KK-1730 - Sosnowiec", składający się z 8 elementów, wśród których aż 6 bylo rozwiązaniami prototypowymi. Wspominała o tym Trybuna Robotnicza z 1972 roku w numerze 105.

Rok 1974

W latach 1974-1982 wraz z Instytutem Mechanizacji Górnictwa Politechniki Śląskiej realizowano wieloetapową pracę w ramach problemu badawczego 01.02.04.07 pod wspólnym tytułem "Doskonalenie metod projektowania i obliczeń obudów zmechanizowanych".

Współpracę Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG i Politechniki Śląskiej zapoczątkował Instytut Mechanizacji Górnictwa. Współpraca ta przyjmowała różne formy i obejmowała m.in. wspólne prowadzenie prac naukowo-badawczych, kształcenie kadr poprzez opiekę naukową przy realizacji prac doktorskich, wspomaganie procesu dydaktycznego, udział w Radach Naukowych i innych Kolegiach doradczych czy opiniujących.

Współpraca naukowo-techniczna została również nawiązana z Wydziałem Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH (dawniej Maszyn Górniczych i Hutniczych) w zakresie stosowania strumieni wodnych do urabiania lub wspomagania urabiania skał. Współpraca odbywała się w ramach CPBR-ów (Centralnych Programów Badawczo-Rozwojowych) koordynowanych przez KOMAG.

W tym roku opracowano między innymi dokumentację techniczą:

• G90.046 Urządzenia do mechanicznego odpylania GAD-1
• G69.026 Dysza zraszająca kombajnowa DSZ
• G73.034 Agregat zasiljący AZZ-250A

W gazecie Trybuna Robotnicza zamieszczono artykuł na temat osiągnięć ZKMPW w nowatorskich rozwiązaniach konstrukcyjnych, których przejawem była duża liczba patentów. W obszernej publikacji wymieniono nazwiska znanych konstruktorów ZKMPW, którzy przyczynili się do rozwoju polskiej techniki górniczej. Byli to m.in. Aleksander Osuch, Franciszek Michałek, Jan Fedyszak, Wacław Warachim, Henryk Pełka i inni.

Więcej na ten temat Trybuna Robotnicza, 1974, nr 76

Rok 1975

Centralny Ośrodek Projektowo-Konstrukcyjny Maszyn Górniczych KOMAG

Dyrektorem został prof. dr inż. Zbigniew Korecki. Sprawował tę funkcję do 1978 roku.

Na początku 1975 roku z Zakładów Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego na podstawie Zarządzenia nr 52 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 19 grudnia 1974 r., wydzielono Zakład Budowy Maszyn Doświadczalnych, Kopalnię Doświadczalną M-300 oraz Zakład Doskonalenia Kadr. Z pozostałej części utworzono Centralny Ośrodek Projektowo-Konstrukcyjny Maszyn Górniczych KOMAG, nadając mu status ośrodka badawczo-rozwojowego.

W celu ściślejszego powiązania rozwoju rozwiązań konstrukcyjnych maszyn i urządzeń górniczych z procesem produkcji, KOMAG został organizacyjnie podporządkowany Zjednoczeniu Przemysłu Maszyn Górniczych POLMAG, zrzeszającemu wszystkie fabryki maszyn i urządzeń górniczych.

Faktycznie KOMAG stał się wtedy zapleczem badawczym, konstrukcyjnym i rozwojowym dla wszystkich fabryk wchodzących w skład Zjednoczenia POLMAG. Na terenie fabryk, takich jak: FAMUR, FAZOS, TAGOR, RYFAMA i GEORYT, KOMAG utworzył zakłady terenowe.

Z części zakładów byłego ZKMPW zajmujących się elektryfikacją i automatyzacją kopalń utworzono Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Systemów Mechanizacji, Elektrotechniki i Automatyki EMAG w Katowicach. Przekazano tam również redakcję wydawanego wówczas w ZKMPW miesięcznika

Mechanizacja i Automatyzacja Górnictwa. W ten sposób KOMAG pozbawiono czasopisma technicznego, w którym można było publikować informacje na temat opracowań i konstrukcji powstających w tej instytucji. Rozpoczęto zatem w 1975 roku wydawanie Informatorów Technicznych o nazwie "Maszyny Górnicze", w których opisywano budowę, obslugę oraz zasady eksploatacji poszczególnych rodzajów maszyn górniczych wyprodukowanych w kraju i stosowanych w polskich kopalniach węgla. W każdym informatorze podawano również wykazy norm i patentów dotyczących opisywanych maszyn, serwis bibliograficzny oraz przegląd dokumentacyjny. W latach 1975-1979 wydano 15 informatorów.

W latach 1975-1979 w KOMAG-u wyróżniano pracowników za szczególne osiągnięcia zawodowe. W tym celu wydano pamiątkową Księgę zasłużonych. Księga ta jest dostępna w zbiorach Biblioteki Technicznej.