Orlacz Jan

Prof. dr hab. inż. Jan Orlacz był absolwentem Wydziału Górniczego Politechniki Śląskiej, gdzie w 1956 roku otrzymał stopień magistra inżyniera mechanizacji górnictwa, natomiast w 1966 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1971 roku – stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. W 1986 r. został profesorem nadzwyczajnym nauk technicznych.

Profesor Orlacz pracował w Instytucie Techniki Górniczej KOMAG (dawniej ZKMPW / CMG KOMAG) w latach 1956 – 1995, tj. prawie czterdzieści lat. Początkowo jego praca zawodowa związana była z działalnością konstruktorską w Zakładzie Maszyn i Urządzeń Wyciągowych, gdzie prowadził zespoły konstruktorskie, opracowujące konstrukcje prototypowych maszyn wyciągowych. Wprowadził wówczas w wielu urządzeniach własne koncepcje rozwiązań, wykorzystane w budowie prototypów i serii maszyn wyciągowych. Następnie rozszerzył zakres działalności o profil naukowo-badawczy, rozwojowy i wdrożeniowy, obejmujący budowę maszyn, szczególnie wyciągowych i ich niezawodność oraz inżynierię materiałową. Pracując w KOMAG-u, przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej od konstruktora, z‑cy Kierownika Zakładu, Zastępcy Dyrektora ds. Naukowo-Badawczych, Zastępcy Dyrektora ds. Badawczo-Rozwojowych do Tymczasowego Kierownika Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG.

Prof. Orlacz kierował pracami wielu zespołów badawczych, koncentrując się na problemach tribologii i niezawodności maszyn.

Aktywnie działał na rzecz uruchomienia krajowej produkcji uszczelnień technicznych, stosowanych w układach hydrauliki siłowej i sterowniczej. Ściśle współpracował z partnerami przemysłowymi z Francji i Włoch. Dzięki jego działaniom rozbudowano infrastrukturę badawczą KOMAG-u. Sprawę rozwoju sfery badawczej uważał za ważny priorytet.

Pracę zawodową w KOMAG-u łączył z pracą naukowo-dydaktyczną na Politechnice Śląskiej. Dorobek naukowy Profesora Orlacza obejmuje ok. pięćdziesięciu publikacji, w większości ściśle związanych z osiągnięciami w budowie maszyn górniczych. Jest autorem wielu udoskonaleń i wynalazków, z czego ponad dwadzieścia uzyskało świadectwa patentowe, a za liczne wdrożenia przemysłowe otrzymał nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministra Gospodarki i Energetyki. Za swe osiągnięcia w pracy zawodowej i naukowo-badawczej został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i wyróżniony m.in. srebrną odznaką Zasłużonego w Rozwoju Województwa, srebrną i złotą odznaką Racjonalizatora Produkcji.