Korecki Zbigniew
Profesor Zbigniew Korecki syn Ludwika i Stefanii z d. Lalik urodził się 1 czerwca 1925 roku w Krakowie. Do roku 1939 ukończył dwie klasy gimnazjalne a następnie, już w czasie wojny, trzy klasy budowy maszyn i elektrotechniki. Podczas okupacji hitlerowskiej był żołnierzem Armii Krajowej. Za działalność w tym okresie otrzymał Krzyż Walecznych (1945 r.), Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1945 r.) oraz Medal Zwycięstwa i Wolności (1948 r.).
Po wyzwoleniu uzyskał dyplom technika elektryka i ukończył liceum ogólnokształcące. Podjął następnie studia na Wydziale Mechanicznym i Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, które ukończył w 1963 roku, uzyskując dyplom magistra inżyniera mechanizacji górnictwa. W roku 1970 otrzymał stopień doktora nauk technicznych, a w czerwcu 1983 roku nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego.
Pracę zawodową i dydaktyczną rozpoczął jeszcze przed studiami, w Gimnazjum Przemysłowym Huty Baildon oraz w Głównym Instytucie Górnictwa (lata 1948-1951).
Po utworzeniu Instytutu Mechanizacji Górnictwa (IMG) w Katowicach i w wyniku zmian organizacyjnych w strukturach górnictwa został służbowo przeniesiony do Zakladów Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego (ZKMPW) w Gliwicach, gdzie pełnił kolejno funkcje: kierownika zakładu, głównego inżyniera ds. badań i wdrożeń, zastępcy naczelnego dyrektora oraz naczelnego dyrektora nowo powstałego z dniem 1 stycznia 1975 roku, Centralnego Ośrodka Projektowo-Konstrukcyjnego Maszyn Górniczych KOMAG.
Profesor Zbigniew Korecki był autorem licznych prac naukowo-badawczych, wielu publikacji książkowych, opracowań, recenzji i raportów oraz twórcą szeregu wynalazków.
Za osiągnięcia w pracy zawodowej i w działalności wynalazczej otrzymał najwyższe odznaki racjonalizatorskie i dyplomy uznania oraz kolejne stopnie górnicze, w tym Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia. Wielokrotnie uhonorowano Go najwyższymi odznaczeniami państwowymi, w tym Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W latach 1955-1967 aktywnie działał w Zarządzie Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa (SiTG), za co został wyróżniony Srebrną i Złotą Odznakę Honorową NOT oraz Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego.
Wiele odznaczeń i medali otrzymał także za szczególne osiągnięcia naukowo-dydaktyczne. Przez szereg lat był nauczycielem akademickim i cenionym wychowawcą kilku pokoleń młodzieży studiującej na Politechnice Śląskiej i Akademii Górniczo-Hutniczej.
Profesor Korecki doskonale łączył wiedzę teoretyczną z umiejętnościami zastosowania jej w praktyce, co stanowiło o wielkiej wartości jego prac. Źródłem Jego sukcesów było stałe dążenie do zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz wielka pracowitość i gotowość podejmowania trudnych zadań.
Profesor Zbigniew Korecki cieszył się wielkim autorytetem wśród współpracowników, zarówno przełożonych, jak i podwładnych. Urok osobisty, skromność i życzliwość dla ludzi zjednywały mu sympatię otoczenia.
Zmarł 12 stycznia 2002 roku..
Życie i dorobek Profesora można scharakteryzować cytatem: Każdy inżynier może zostać poetą, ale już nie każdy poeta inżynierem.
Profesor był postacią niezwykle barwną. Na Jego koloryt składała się ogromna wiedza, umiejętność prowadzenia konwersacji, co przełożyło się na zbiór wierszy, które pisał pod koniec swojego życia.
Po śmierci Profesora KOMAG wydał książkę „Wiersze wybrane" - zbiór najciekawszych poezji - wierszy zarówno tych bardzo osobistych i pełnych nostalgii, jak i satyrycznych trafnie oceniających rzeczywistość otaczającą Autora.