Kłeczek Zdzisław

Prof. dr hab. inż. Zdzisław Kłeczek, sekretarz naukowy, kierownik Zespołu Doradców, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Techniki Górniczej KOMAG w Gliwicach urodził się 2 marca 1937 roku w Jarosławiu. W latach 1954-1959 studiował na Wydziale Górniczym AGH w Krakowie. Egzamin dyplomowy złożył w 1960 roku uzyskując dyplom magistra inżyniera górnika o specjalności technika podziemnej eksploatacji złóż. Od marca 1959 roku do września 1960 roku pracował w KWK „Rozbark” w Bytomiu, początkowo jako stażysta, a następnie nadgórnik. 15.09.1960 roku, w wyniku konkursu, został przyjęty na stanowisko asystenta profesora Antoniego Sałustowicza w Katedrze Mechaniki Górniczej AGH w Krakowie. W 1967 roku obronił pracę doktorską z zakresu mechaniki górotworu, na temat własności reologicznych skał karbońskich i podstaw doświadczalnych doboru modelu reologicznego dla skał. Od tego czasu, jako adiunkt, nawiązał ścisłe kontakty z kopalniami węgla kamiennego oraz rud miedzi w LGOM oraz kopalniami węgla i soli w b.Jugosławii, specjalizując się w doskonaleniu technik podziemnej eksploatacji, zwłaszcza eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, nadmiernymi ciśnieniami górotworu oraz eksploatacji pod obiektami powierzchniowymi. Z biegiem lat tematyka jego zainteresowań skoncentrowała się wokół problemów zwalczania zagrożeń naturalnych (litosferycznych) w górnictwie podziemnym, a w szczególności wstrząsów górotworu i tąpań oraz stateczności wyrobisk podziemnych. Z tego zakresu habilitował się w 1971 roku. W 1979 roku otrzymał tytuł naukowy profesora. Kontakty z przemysłem wydobywczym zintensyfikował w latach 1969–1980, jako inspektor do spraw technologii górniczej w KWK „Wesoła” oraz w KWK „Ziemowit”. W wyniku swej pracy naukowej i dydaktycznej oraz ścisłej współpracy z zapleczem badawczym przemysłu wydobywczego (Głównym Instytutem Górnictwa, Centrum Badawczo-Projektowym Miedzi CUPRUM, OBR Górnictwa Surowców Chemicznych CHEMKOP, Górniczym Instytutem w Tuzli-Bośnia) opublikował około 200 artykułów i monografii oraz 2 książki. Jest twórcą lub współtwórcą 18 patentów. Jest ponadto autorem, bądź współautorem licznych opracowań naukowo-badawczych, ekspertyz, recenzji i opinii. Jako nauczyciel akademicki w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie piastował szereg odpowiedzialnych funkcji, m.in. w latach 1972-1979 kierował studium doktoranckim wydziału górniczego, był prodziekanem wydziału górniczego (1975-1978), z-cą dyrektora a następnie dyrektorem Instytutu Geomechaniki Górniczej (1975-1985), naczelnym redaktorem wydawnictw uczelnianych AGH (1980-1997).

W latach 1991-1997 był członkiem Komitetu Badań Naukowych oraz przewodniczącym lub członkiem Rad Nadzorczych: KGHM Polska Miedź S.A. (1991-1993), Zakładu Maszyn Górniczych „Glinik” Sp. z o.o. (1997-1999) Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. (1993-1998, 2003-2015,), Bytomskiej Spółki Węglowej S.A. (1998-1999) i Rudzkiej Spółki Węglowej S.A. (1999-2002). Rady Nadzorczej i Rady Naukowej KGHM CUPRUM Sp. z o.o. CBR we Wrocławiu (1993 – 2006). W ramach swej działalności eksperckiej był wieloletnim członkiem Komisji ds. Tąpań, Obudowy i Kierowania Stropem w Zakładach Górniczych Wydobywających Rudy Miedzi oraz Komisji ds. Tąpań w Zakładach Górniczych Wydobywających Węgiel Kamienny. Aktualnie jest członkiem Komisji ds. Zagrożeń Naturalnych w Zakładach Górniczych przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach i uprawnionym Rzeczoznawcą Prezesa WUG ds. Ruchu Zakładu Górniczego.

Prof. Zdzisław Kłeczek był promotorem 16 zakończonych przewodów doktorskich. Ponadto recenzował kilkadziesiąt rozpraw doktorskich i habilitacyjnych oraz wniosków o przyznanie tytułu naukowego.

Za swą działalność naukowo-badawczą oraz dydaktyczno-wychowawczą został odznaczony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982), Krzyżami: Kawalerskim (1977), Oficerskim (1985) i Komandorskim (2002) Orderu Odrodzenia Polski. Posiada stopień Generalnego Dyrektora Górniczego I stopnia (1992).

Za swoje najważniejsze doświadczenie naukowe i badawcze uważa osiągnięcia w zwalczaniu zagrożeń wstrząsami górotworu, tąpaniami i nadmiernymi ciśnieniami górotworu w górnictwie podziemnym węgla, soli i rud miedzi. Od kilku lat zajmuje się statecznością wielkogabarytowych wyrobisk, jako elementów systemu podziemnego magazynowania i składowania. W problematyce tej, bardzo aktualnej ze względu na bezpieczeństwo energetyczne państwa, jak również aktywną ochronę środowiska, może poszczycić się znaczącymi osiągnięciami w postaci licznych publikacji, projektów i rozwiązań technicznych, krajowych i zagranicznych.

Największym wyzwaniem jest dla niego wkład w poprawę bezpieczeństwa, uzyskanego na drodze profilaktyki tąpaniowej, zwalczanie skutków wstrząsów górotworu i prognozowanie ich miejsca, energii i czasu wystąpienia. Ten ostatni element prognozy, prognoza czasu wystąpienia wstrząsu górotworu, jest aktualnie w praktyce znikoma. Jeśli udałoby się uzyskać w tym kierunku znaczący postęp, to byłby to olbrzymi sukces nauk o Ziemi.

Jego dewizą życiową jest: „Postępuj w życiu tak, by nie krzywdzić drugiego, nawet obcego”.

Pasjonuje się turystyką samochodową, podróżami zagranicznymi, fotografią i filmem.

Sobie i innym życzy szczerej (bez obłudy i zakłamania) przyjaźni, a na co dzień prawdziwego szczęścia górniczego.